ELEMENT OPORNICY SUWAKOWEJ

ELEMENT OPORNICY SUWAKOWEJ

Krótkie wyjaśnienie zjawiska fizycznego: Oporniki pierwszego rodzaju, np. metale, charakteryzują się oporem elektrycznym zależnym od rodzaju materiału i temperatury przekroju przewodnika oraz proporcjonalnym do jego długości. Poprzez zmianę długości drutu oporowego można modyfikować opór elektryczny.

Zasada działania: Aby uzyskać wymaganą wartość oporu (od zera do pełnej długości), stosuje się suwak ze stykami ślizgającymi się po opornikach opornicy. Prąd płynie między jednym z końców opornicy a szyną suwaka. Przy wykorzystaniu pełnej wartości oporu wskazane jest podłączenie się do obu końców oporników z pominięciem suwaka, aby odciążyć jego styki. Ceramiczny, pusty w środku rdzeń oraz zastosowanie drutu odpornego na podwyższone temperatury (do kilkuset stopni Celsjusza) powoduje, że taki typ opornicy może przenieść względnie duże obciążenie prądowe. Opornice takie w razie uszkodzenia jakim jest przepalenie drutu można łatwo naprawić, nawijając nowy.

Drut podobno był nawijany recznie przez pracownika Zespołu i Pracowni Fizyki Technicznej WSInż. dr. Ryszarda Żołnierczuka w latach 1968-69.