Biogram

Prof. dr hab. inż. Iwo Pollo (1927-2005)

Rektor Politechniki Lubelskiej
1.09.1993-31.08.1996

Urodził się 9 maja 1927 r. w Delatynie, w rodzinie inteligenckiej. Studia     z zakresu technologii chemicznej ukończył w 1954 r. na Wydziale Chemii Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Bezpośrednio po studiach podjął pracę w Fabryce Odczynników Chemicznych, a dwa miesiące później w macierzystej uczelni – na stanowisku asystenta. Pracował bardzo intensywnie naukowo, uzyskując stopień doktora nauk technicznych w roku 1959, a doktora habilitowanego – w roku 1963. Powołany na stanowisko docenta, pełnił wiele funkcji akademickich, a także doradczych i eksperckich w przemyśle.

W roku 1975 przeniósł się do pracy w Politechnice Lubelskiej (wówczas WSInż.), gdzie utworzył Katedrę Technologii Chemicznej i objął jej kierownictwo na cały okres pracy w tej Uczelni. W roku 1976 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego i stanowisko profesora. W roku 1978 powierzono mu funkcję dyrektora Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii, którego powołanie miało na celu zintegrowanie działalności badawczej i skorelowanie nauczania, realizowanego przez zakłady nauk podstawowych. W okresie od 1984 r. do 1990 r., dwie kadencje pełnił funkcję prorektora ds. nauki, zaś w latach 1993-1996 Rektora Politechniki Lubelskiej.

W okresie pełnienia tych funkcji szczególną wagę przywiązywał do rozwijania współpracy naukowej z ośrodkami zagranicznymi i krajowymi. Doprowadził do zawarcia dwustronnych umów o współpracy z kilkunastoma renomowanymi ośrodkami zagranicznymi, m.in. w Japonii, Francji, Niemczech, Rosji, Włoszech i Wielkiej Brytanii. Działał intensywnie na rzecz wymiany pracowników i poprzez swoje szerokie kontakty międzynarodowe promował cały szereg osób do pracy badawczej w różnych laboratoriach. Będąc rektorem, rozpoczął budowę obiektu dydaktycznego (przeznaczonego głównie dla potrzeb Instytutu Inżynierii Środowiska), przełamując ponad 10 lat trwającą “niemożność inwestycyjną” Uczelni. Wiele uwagi poświęcił wdrażaniu zasad samorządności akademickiej, utrwalaniu systemu demokratycznego zarządzania Uczelnią oraz wypracowywaniu jej autonomii w możliwie najszerszym zakresie. Znaczący postęp uzyskano w obszarze efektywności działalności naukowej oraz współpracy z jednostkami gospodarki, co sprzyjało włączaniu się Uczelni do szerokich przedsięwzięć na rzecz realizowanej w kraju reformy gospodarczej. Cały czas pracy zawodowej i po przejściu w stan spoczynku (1.10.1997 r.) aktywnie działał w wielu organizacjach inżynierskich oraz stowarzyszeniach naukowych i kulturalnych. Był członkiem Komitetu Nauk Chemicznych PAN, Komisji Ceramicznej i Sekcji Elektrochemii PAN, Podkomitetu Chemii Plazmy Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC) oraz współprzewodniczył Grupie Polskiej Międzynarodowego Towarzystwa Ozonowego (IOA). Był przewodniczącym Komisji Chemii Plazmy Niskotemperaturowej PAN oraz członkiem komitetów redakcyjnych kilku czasopism krajowych i zagranicznych.

W pracy naukowej i technicznej zajmował się: technologią chemiczną, zastosowaniem materiałów chemoodpornych, chemią plazmy nisko- i wysokotemperaturowej, inżynierią i ochroną środowiska oraz historią nauki. Jego autorytet naukowy i znawstwo, nie tylko w zakresie nauk stosowanych, ale również podstawowych sprawiał, iż Profesor proszony był wiele razy o opinie i recenzje także przez ośrodki uniwersyteckie – zarówno w kraju jak i za granicą. Łącznie opublikował kilkaset prac naukowych, opracował ponad 20 patentów oraz wypromował 10 doktorów i ponad 150 absolwentów studiów technicznych i uniwersyteckich. Przebywając na emeryturze, nadal doradzał i pomagał wszystkim chętnym i pozostawał wybitnym popularyzatorem nauki i cenionym wykładowcą. Jego osobowość i zakres zainteresowań intelektualnych, dorobek naukowy i literacki – zjednują mu powszechną serdeczność i przychylność.

Rektor prof. dr hab. inż. Iwo Pollo zmarł 8 czerwca 2005 r. w wieku 78 lat.